ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

Το πλοίο με τα ανταλλακτικά θα έφτανε εχθές το βράδυ γύρω στις 11 και μισή το βράδυ. Λίγο η κούραση από το πρωί, λίγο οι μπύρες με τα σουβλάκια που φάγαμε νωρίτερα, λίγο το τρέξιμο που έριξα λίγο πιο πριν, τα μάτια μου έκλειναν και με το ζόρι σύρθηκα στον ντόκο για να περιμένω...

Μέχρι τις 12 και, περιμέναμε ένα φως, έναν ήχο, κάτι που θα μας έστελνε μια ώρα αρχύτερα για ύπνο. Τελικά με πήρε ο ύπνος περιμένοντας. Η γυναίκα μου άντεξε, και με ξύπνησε στην 1 παρά 10, την ώρα που έφτασε τελικά το καράβι.

Ακόμα περιμένω τον ψυκτικό, να βρει χρόνο να περάσει από το σκάφος. Είναι απόγευμα τώρα. Πότε θα αποκτήσω ψυγείο καθώς πρέπει? 

Η Μήλος αν μη τι άλλο, είναι πολύ πιο οργανωμένη και ικανή να υποδεχτί τουρίστες. Έχει πολλές επιλογές που να φας, πολλές επιλογές για γλυκό-παγωτό, μαγαζιά, μπαράκια για όσους ενδιαφέρονται, γενικά είναι ένα ζωντανό τουριστικό μέρος. Έχει υπέροχες παραλίες, τις οποίες έχουν αναλάβει τα τουριστικά σκάφη να τις κάνουν προσβάσιμες και επισκέψιμες στον πολύ κόσμο. Θεωρώ πως έχουν προσφέρει τα μέγιστα στο να βρίσκουν ενδιαφέροντα οι επισκέπτες του νησιού.

Το μεσημέρι πήγα κι έναν γυρο του νησιού με το αυτοκίνητο ενός φίλου. Επισκέφτηκα έναν αρχαιλογικό χώρο, έναν οικισμό από το 2 χιλιάδες προ Χριστού. Δεν μου άρεσε. Δεν με εντυπωσιάσαν οι σκόρπιες πέτρες που είδα.

Πήγα στο Σαρακίνικο, ένα φοβερό γεωλολογικό φαινόμενο, μια χαράδρα που καταλήγει σε μια φοβερή παραλία, που δυστυχώς είχε κύματα λόγω του βοριά, συνήθως έτσι φυσάει όλο το καλοκαίρι.

Πήγα και στην Πολλώνια, Απολλωνία λογικά θα έπρεπε να λέγεται αλλά κατέληξε Πολλώνια. Όμορφο και γραφικό λιμανάκι.

Είχαμε και τον σκύλο μαζί, δεν είναι εύκολο να επισκέπτεσαι μουσεία και άλλους χώρους με έναν σκύλο, ιδίως μέσα στην ζέστη. Δεν μπορείς να τον αφήσεις στο αμάξι, θα σκάσει το έρμο. Στο σκάφος η Εύα δεν κάθεται, θέλει να ακολουθήσει... Θα γίνει μαλακία, εκτός κι αν είχα ατσαλόσυρμα να την δέσω.

Εχθές έτρεξα 5 χιλιόμετρα στον κόλπο του Αδάμαντα, μέσα στην ζέστη, έκανα 27’44’. Pas mal που λένε και οι Γάλλοι, εκτός από το c’est la vie...

Ξεκούραση σήμερα, και προσπάθεια να βρούμε ισορροπίες. Δεν είναι εύκολο. Το πρόβλημα είναι πως στην καθημερινότητα μας, είμαστε στο τρέξιμο, να προλάβουμε το ένα, να κάνουμε το άλλο, να μην ξεχάσουμε το τρίτο. Ένα σπίτι με παιδιά, έχει πολλές φροντίδες. Προσπαθείς να τους προσφέρεις όσα μπορείς, και χάνεις την ουσία: Δεν μιλάμε, δεν επικοινωνούμε. Και αυτό φαίνεται στις διακοπές, γιατί είμαστε μαζί όλη μέρα. Γινόμαστε ξένοι ζώντας στο ίδιο σπίτι. Σιγά σιγά, μέρα με την μέρα. Οι διακοπές είναι μια ευκαιρία να βρούμε όσα χάνουμε καθημερινά, ή απλώς να παραστήσουμε ότι δεν τρέχει τίποτα, όσο και να κρατήσουν οι διακοπές, σύντομα θα γυρίσουμε στι καθημερινές μας συνήθειες. Επέλεξα να μην κάνω υπομονή, αλλά να διεκδικήσω αυτό που θεωρώ ότι μου αξίζει, να έχω πραγματική σχέση και πραγματική επικοινωνία με τα παιδιά μου, όσα μου απέμειναν... Ομφαλοσκόπηση λοιπόν σήμερα.

Καλό μήνα. 10 λεπτά κύρηγμα που κράτησε κάμποσες ώρες. 

διακοπές

Τουρισμό θέλουμε, αλλά φερόμαστε σαν να μην θέλουμε να βλέπουμε τουρίστα, ούτε ξένο ούτε και Έλληνα φυσικά. Ψάχνουμε ενόχους, ακούμε με ενδιαφέρον ευφάνταστες δολοπλοκίες ξένων κέντρων, σκοτεινών, που θέλουν το κακό της χώρας μας και του λαού μας, αλλά αδυνατούμε να αντιληφθούμε πως οι εχθροί της πατρίδας μας είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Μετά από 4 μέρες διακοπών, με έπιασε ο οίστρος. Έχω πολλά να πω και να γράψω, κι ενώ κοιμόμουνα έπιασε φωτιά το μυαλό μου, πάρα πολλές σκέψεις και ιδέες όλες μαζί... Ξύπνησα μέσα στην νύχτα και το πληκτρολόγιο είναι η μόνη διέξοδος.

Από μακριά ακούγεται μια παρέα που τραγουδάει «φυλαχτό να την φυλάει, και ας μην με αγαπάει»... Ανάκατοι ήχοι μιας κιθάρας με τον φλοίσβο της θάλασσας, μια ήσυχη βραδιά. Αυτή είναι μια εικόνα που θα έπρεπε να προβάλλεται με κάθε τρόπο, κι όχι αυτή που έχουμε συνηθίσει και αποδεχτεί να προβάλλουμε. Μια παρέα στην παραλία που διασκεδάζει. Μας δείχνουν τον έναν πάνω στον άλλον σε πλαζ της Μυκόνου, μεθυσμένοι οι περισσότεροι από το πρωί, σε διαγωνισμό ποιός είναι πιο ξέκωλος από τον άλλον. Αμερικανιές τύπου hangover.

Οι διακοπές ξεκίνησαν με καθυστέρηση μιάμισης ώρας, αφού στήθηκα στην ουρά στο Καλαμάκι για να πάρω απόπλου. Μιάμιση ώρα περιμένανε και όσοι άλλοι Έλληνες ή ξένοι τουρίστες ξεκίνησαν το ταξίδι τους Σάββατο πρωί 27/7/2013 με ιστιοπλοϊκό σκάφος.

Έχασα κι άλλη μιάμιση ώρα περιμένοντας να επισκευαστεί το συντηρημένο ψυγείο του σκάφους. Ως προς το επίπεδο συντήρησης, εξοπλισμού και προσφερόμενων υπηρεσιών στα τουριστικά επαγγελματικά σκάφη, θα το κουβεντιάσουμε παρακάτω, εγώ θα τα γράφω κι εσείς θα τα ακούτε, ένας πραγματικός διάλογος, τέτοιους διαλόγους έχουμε εκπαιδευτεί να κάνουμε, μόνο να μιλάμε θέλουμε κι όχι να ακούμε, να διακόψουμε τον άλλον ότι κι αν λέει να πούμε εμείς το δικό μας, τι σημασία είχε τι έλεγε ο άλλος... Διάλογος τρελού λοιπόν, άλλωστε αυτό είναι το concept, ότι του φανεί του Λωλοστεφανή! Εσείς μόκο. Σε δικιά σας παραλία με δικό σας κουβαδάκι. Εδώ παίζω εγώ.

Για να μπείτε στο πνεύμα όσοι ενδιαφέρεστε και συνεχίζετε να διαβάζετε, ταξιδεύω με την γυναίκα και τα 2 παιδιά μου, καθώς και με τον σκύλο μου. Ταξιδεύω με ένα ιστιοπλοϊκό επαγγελματικό σκάφος και έχω τραβήξει για Κυκλάδες. Μέχρι τον απόπλου δεν είχα αποφασίσει που ακριβώς θα πάμε, βλέποντας και κάνοντας. Ο σκύλος είναι 14 μηνών θηλυκό ροτβάηλερ, το εκπαιδεύω μόνος μου πέραν της βασικής υπακοής, την δουλεύω την Εύα στην επαναφορά πραγμάτων (προς το παρόν), την αναζήτηση τους, την επικοινωνία μας για να μάθει τι θέλω και πως το θέλω... Ο στόχος μου είναι να γίνει σκύλος διάσωσης, και μάλιστα με ικανότητες υγρής διάσωσης κατά προτίμηση.

Απόψε στ ακρογυλάλι θα την βρούμε, θα πιούμε όλες τις μπύρες αγγαλιά, απόψε λέω να μην κοιμηθούμε, να πάμε κατ ευθείαν στην δουλειά... Αυτό τραγουδάει τώρα η παρέα στην άμμο. Η φωτιά λείπει, καλώς βέβαια, γιατί είναι παράνομη τώρα πια. Προχθές καιγότανε η Σέριφος, λίγα μίλια πιο πάνω.

Θέλω να μάθει να ζει ο σκύλος στο σκάφος, να μην φοβάται την θάλασσα, να βουτάει από το σκάφος και από το φουσκωτό, να φέρνει πράγματα (αρχικά), και μετά θα προχωρήσουμε ελπίζω, με την βοήθεια και την καθοδήγηση πιο ειδικων από εμένα. Έκανα αίτηση πριν 10 μέρες να γίνω εθελοντής στο Ελληνικό Κέντρο Διάσωσης, αλλά... απάντηση δεν πήρα. Ποιός ξέρει, μπορεί να τους έχει χτυπήσει η κρίση και να μην έχουν κανέναν να απαντάει ούτε τα emails. Θα το ψάξω περισσότερο όταν γυρίσουμε, αν γυρίσουμε ποτέ.

Η περίοδος της οικονομικής κρίσης, είναι περίοδος αναδουλειάς. Όπως και να το κάνουμε, έχουν μειωθεί οι δουλειές που είχα, που είχαμε όλοι, φυσικά και τα έσοδα είναι ανάμνηση παλιά... Τι να κτίσεις όταν όλα γύρω γκρεμίζονται? Χάνεις έσοδα, κερδίζεις όμως χρόνο. Το πολυτιμότερο αγαθό ο χρόνος. Χρόνο για γυμναστική, χρόνο για γράψιμο, χρόνο για να κάνεις πράγματα που σε ικανοποιούν, πράγματα για σένα αλλά και για τους άλλους, τους κοντινούς αλλά και τους πιο μακρινούς. Χρόνος και για διακοπές. Οι διακοπές με ιστιοπλοϊκό σκάφος, είναι σαν διακοπές ελεύθερου κάμπινγκ, απλώς είναι μέσα στην θάλασσα κι όχι στην παραλία. Ε και ο εξοπλισμός είναι ακριβότερος, παλιότερα είχαμε δουλειά και τα καταφέραμε...

Στην πλεύση προς τις Κυκλάδες, ξεκινήσαμε το Σάββατο κάνοντας πολύ ωραία πλεύση με ένα βοριαδάκι 4-5 μποφόρ. Στο Σούνιο έφτανε τα έξη. Ο σκύλος άμαθος από θάλασσα και από σκάφη, άρχισε να αγανακτεί από την κλίση του σκάφους και τα κύμματα, τα παιδιά (12 και 14 χρονών) άρχισαν τις γνωστές ερωτήσεις κάθε πέντε δέκα λεπτά, πότε φτάνουμε μπαμπά? Επί 3 ώρες τους απαντούσα το ίδιο: Σε μια ώρα το πολύ φτάνουμε!!!

Αποφάσισα στο ύψος του Σούνιου να πάμε Κύθνο, Λουτρά.  Ήταν πιο κοντά. Αποφάσισα επίσης να μείνουμε εκεί 1-2 μέρες, να εξοικειώσω το σκυλί με την θάλασσα και το σκάφος. Λίγη ώρα πριν φτάσουμε στο λιμάνι, έριξε κι έναν εμετό το κακόμοιρο το σκυλί. Δεν θέλω να βλέπει σκάφος και να ξερνοβολάει, πρέπει να το κάνω να αγαπήσει το σκάφος και την κίνηση στο νερό.

Μετά από 8 ώρες σχεδόν ταξίδι, αφού έχουμε κοπανιστεί αρκετά, οι Σπηλιάδες κάτω από την Τζιά έφταναν πάνω από 35 μίλια αέρα, το κύμα είχε στρωθεί για τα καλά, κατάπριμα στο κατέβασμα προς τα Λουτρά, το σκάφος πάει σαν ρωμαϊκή γαλέρα, και το σκυλί παραγουλίζεται σαν το χταπόδι. Πάμε με μηχανή εδώ και κάμποση ώρα, έχω κουραστεί και δεν είμαστε για δύσκολες πλεύσεις... Εμείς ξέρουμε που να σταθούμε και πως να προσαρμοστούμε στην κίνηση του σκάφους στα κύμματα, τα παιδιά μου είναι από μωρά στην θάλασσα, βαριούνται και περιμένουν να φτάσουμε να ξεκινήσουν και αυτά τις διακοπές τους...

Έχει θέση στο λιμάνι, παράξενο για τέτοια εποχή, Σάββατο βράδυ. Ρίχνω άγγυρα, φυσάει, πιάνω στην δέστρα το προσήνεμο σκοινί, η γυναίκα μου στην άγγυρα παίρνει τα μπόσικα της αλυσίδας, παίρνει, παίρνει, παίρνει... Η άγκυρα ήρθε πάνω στο σκάφος, έχει διπλώσει σε ένα κλειδί και έχει γίνει σαν γάμα με την αλυσίδα. Με πρόσω και το τιμόνι ευθεία, κρατάω το σκάφος μέχρι να ξεμπλοκάρει την άγγυρα η γυναίκα μου, να πάμε να την ξαναρίξουμε. Φυσάει 25 μίλια αέρα μέσα στο λιμάνι, μου έρχεται ο αέρας από δεξιά. Δεξιά και λίγο πίσω. Δένουμε με την δεύτερη προσπάθεια. Χωρίς την γυναίκα μου σαν μούτσο, ναύτη, μαγείρισα, επισκευαστή ζημιών και συντηρητή όποτε χρειαστεί, θα ήταν πολύ πιο δύσκολη η ζωή μου στο σκάφος.

Δεν προλαβαίνω να δέσω, εμφανίζεται μια τύπισα και μας «πετάει» ένα χαρτί. Συμπληρώστε το και ελάτε αμέσως στο γραφείο της μαρίνας!!! Ούτε καλώς ήρθατε στο νησί μας, ούτε εάν πνιγήκαμε, εάν είμαστε καλά, εάν χρειαζόμαστε κάτι...

Από την άλλη, ποιά μαρίνα? Αμάν λέω, θα χρεώνουν για μαρίνα αυτό το λιμανάκι της κακιάς ώρας, γι αυτό είναι άδεια Σαββάτο βράδυ, 27 Ιουλίου. Ένα καταφύγιο χωρίς τουαλέτα, χωρίς ντους, χωρίς ρεμέντζα, χωρίς καμία παροχή. Άκου μαρίνα!!!

Τελικά στο γραφείο της «μαρίνας» η κοπέλα αποδείχτηκε πιο ευγενική, λιμενικά τέλη μάζευε, πληρώσαμε όπως οφείλαμε άλλωστε... Το παληκάρι που βοηθούσε στο δέσε λύσε, εξυπηρετικό και ευγενικό. Βοήθησε πολύ κόσμο, έψαχνε να βρει χώρο να μπει κι άλλος ένας, βρήκε λύσεις για να εξυπηρετήσει τος τουρίστες. Μπράβο του...

Γιατί να είναι άδειο το λιμάνι? Ένεκα η κρίση προφανώς.

Και τα 17 εκατομμύρια τουρίστες? Και η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση που θα φέρει περισσότερους τουρίστες???

Στα Λουτρά της Κύθνου χρεώνουν 2,30 ευρώ το σουβλάκι, που λυπάσαι τον σκύλο και δεν του το πετάς, τέτοιο χάλι. 7,00 ευρώ η σαλάτα η χωριάτικη με μισή ντομάτα στο πιάτο, λίγο κρεμύδι και λίγη κάπαρη. Ο άλλος που περιμένει με το τουφέκι να σε ληστέψει πουλώντας σου ότι πιο αηδία όσο πιο ακριβό, έναν μήνα θα δουλέψει και θέλει να ζήσει άλλους 11, η πιθανότητα να έχει καλή ποιότητα και καλές τιμές για να έχει 6 και 8 μήνες δουλειά από τουρισμό, δεν του περνάει από το μυαλό του. Χρόνια τώρα, το μοντέλο ήταν άρπαξε κι εσύ, μπορείς. Για τα 2,30 ευρώ το σουβλάκι, φταίει ο ΦΠΑ και εάν μειωθεί θα αναπτυχθεί ο τουρισμός μας? Δώσαμε για 3 παγωτά 8,00 ευρώ. Τι να πώ... 14 ευρώ  για 6 σουβλάκια!!! Στην Νέα Σμύρνη θα έδινα 4,50 ευρώ για ίδια ποσότητα υπέροχου παγωτού και 9,00 ευρώ για σουβλάκια που θα γλύφαμε τα δάχτυλα μας...

Ένα μίνι μάρκετ στην περιοχή, ο τύπος ότι πιο αγενής μπορεί κάποιος να φανταστεί. Όταν τον σχολιάζαμε σε κάποιους, μας είπαν πως... ήταν παλιά κοινοτάρχης αλλά δεν τον ψήφισαν και έχασε την πολιτική του θέση, το αξίωμα, και από τότε κάκιωσε με τον κόσμο. Οι τιμές του? Διπλάσιες από Αθήνα.

Κάτστε τώρα μακάκες να βλέπετε άδειο το νησί σας. Κάποτε βούλιαζε ο τόπος στα Λουτρά. Είχα 9 χρόνια να έρθω, τότε βούλιαζε ο τόπος από κόσμο. Εμείς έχουμε εφόδια από Αθήνα, τις πρώτες μέρες προτιμάμε σπιτικό φαγητό μαγειρεμένο στο σκάφος. Αν οι τιμές ήταν προσιτές, θα πηγαίναμε για μεζέδες δίπλα στο κύμα και τσιπουράκια. Τώρα δεν περισσεύουν για να τα πετάω σε κλέφτες και χαραμοφάηδες...

Η Εύα στην παραλία, την Κυριακή το πρωί, όταν ακούμπησε το νερό ήταν σαν να την χτύπησε ρεύμα. Τινάχτηκε και οπισθοχώρησε πανικόβλητη. Πήγα πολύ πρωί στην παραλία καλούτσικη ήταν, 10 λεπτά περπάτημα από το λιμάνι. Καθαρή, καθαρά νερά, με τα αλμυρίκια της, με τις σκιές της.

Μέχρι το βράδυ της Κυριακής, κατάφερα να της πετάω το μπαλάκι και να βρέχει τα πόδια της στο νερό χωρίς να φοβάται. Έκανα και λίγο τρέξιμο, 5 χιλιόμετρα με έναν φίλο, στον δρόμο προς την χώρα. Ανηφόρα το μισό, με ούριο άνεμο, κατηφόρα η επιστροφή με κόντρα. Λίγο λιγότερο από 28 λεπτά το κάναμε.

Την Δευτέρα είχε 6άρια, στις σπηλάδες ακόμα πιο πολύ, πάνω που το σκυλί ηρέμησε και άρχισε να παίζει με το νερό και την θάλασσα, μην το τρομάξω πάλι. Αποφάσισα να μην φύγουμε από τα Λοτρά. Το απόγευμα ήδη κολυμπούσε ο σκύλος, η μανία της με την μπάλα έκανε το θαύμα της. Και πολλή υπομονή κι επιμονή. Πόντο πόντο το πήγα. Δικαιώθηκα να μείνω και να μην ζορίσω το σκυλί.

Τρίτη πρωί αποπλεύσαμε για Σίφνο. Βαθύ. Ξεκινήσαμε με 4 και πολύ γρήγορα προς τα 5 μποφόρ. Στον δρόμο ανέβηκε σταθερά στα 5, και δίπλα στην Σίφνο είχαμε πολύ δυνατές σπηλιάδες και πάλι. Έχω κατεβάσει τα πανιά και πάω με μηχανή, μην ζορίσω τα πράγματα τώρα που χαλαρώσαμε... Το σκυλί δεν έχει ακόμα συνηθίσει να στέκεται όταν το σκάφος έχει κλίση. Έχει καταλάβει πως εάν στριμωχτεί δίπλα στο ψυγείο, σταθεροποιείται καλύτερα, αλλά... θέλει να κάθεται δίπλα μου, κι όχι εκεί που την βολεύει.

Στο Βαθύ της Σίφνου αρκεί ένα μεγάλο ταχύπλοο κάποιου «φουκαρά» φοροφυγά που το έχει με ξένη σημαία, για να μην μπορεί να δέσει άλλο σκάφος στον ντόκο. Έχει απλώσει 2 φουσκωτά από δεξιά και αριστερά, 2 φίλοι του από δίπλα, πιο φτωχομπινέδες αυτοί με πιο μικρά ταχύπλοα, αυτοί δεν πρόκειται να κουνήσουν από εδώ όλο το καλοκαίρι, ούτε λιμεναρχείο θα τους ελέγξει, ούτε πετρέλαια να καίνε... Σάμπως εάν τους έλεγχε λιμενικός, θα ήξερε τι να ελέγξει? Του ΣΔΟΕ είναι ο λιμενόμπατσος? Τι να λέμε τώρα... Το πολύ να τους ζητήσει λιμενικά τέλη.

Αρόδο λοιπόν, ευκαιρία να μάθει η Εύα να μπαίνει στο φουσκωτό να την βάλουμε έξω. Περίμενα να πέσει ο αέρας πρώτα. Μας πήρε 15 λεπτά να την πείσουμε να μπεί, τραβηχτή μπήκε, δεν πειθότανε. Στο τέλος της άρεσε πολύ.

Θάθελα να καθόμουν περισσότερο εδώ, αλλά από αύριο το μεσημέρι θα έχει πάλι εξάρια, τι να κάνω εδώ στην μέση του κόλπου να κοπανιέμαι? Εδώ στον κόλπο εχει πιο πολύ αέρα παρά έξω... Θα τραβήξω για Μήλο.  Να κάτσω σε καλό λιμάνι, με ρεμέντζα, με πολλά μαγαζιά και ελπίζω καλό φαγητό και καλές τιμές. Θα δείξει. Παλιότερα είχα βρει καλά μαγαζιά στην Μήλο.

Θέλεις τουρισμό? Πρέπει πρώτα να βελτιώσεις αυτά που προσφέρεις, να κάνεις καλές τιμές, και ο τουρισμός θα έρθει.

Δεν είναι δυνατόν κάποτε οι τουρίστες που νοικιάζανε τα σκάφη μας να ερχόντουσαν από Μάρτη, τον Απρίλη τα σκάφη δουλεύανε καλά, και από Μάη ξεσκιζόντουσαν, και τώρα τέλος Ιουλίου να έχουμε τέτοια εικόνα. Με γραφειοκρατία που τσακίζει τους τουρίστες κατ αρχάς, με μηδέν αστυνόμευση και αξιολόγηση υπηρεσιών, με νοοτροπίες αρπαχτής χρόνια τώρα, όλοι θέλουμε να εφαρμόσουν τους νόμους οι άλλοι κι εμείς να είμαστε οι έξυπνοι που θα δουλέψουμε λιγότερο και θα κονομησουμε τα πιο πολλά, έτσι καταντήσαμε στα χάλια μας σήμερα.  

Εάν δεν είχα δει με τα μάτια μου, στην Αγγλία μέσα στον χειμώνα, κάθε σαββατοκύριακο να γεμίζει η γκρίζα θάλασσα πανιά, κάτω από τον γκρι ουρανό, δεν θα το πίστευα. Όμως εμείς περιμένουμε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο να κάνουμε ιστιοπλοϊα, ή να νοικιάσουμε τα σκάφη μας σε τουρίστες.

Στην Μήλο δεν πατούσε άνθρωπος παλιότερα. Κι όμως τα σκάφη που την έκαναν ξακουστή σε όλο τον κόσμο, έκαναν προσβάσιμες της παραλίες και της ομορφιές της,  τα σκάφη αυτά τα πολεμάνε χρόνια τώρα... Πονεμένη ιστορία, έχει καταλήξει και στα δικαστήρια.

Δεν βγαίνει άκρη. Ένα κουβάρι είναι όλα. Αχταρμάς και στο μυαλό μου. Έχω ιδέα για μια καινούργια δουλειά. Δεν θα την κάνω, αλλά είναι καλή ιδέα. Δεν θα την πω, γιατί εάν θελήσω να την κάνω, δεν θέλω να μου την «φάτε» εσείς την ιδέα και να με προλάβετε...

Όταν ηρεμεί το μυαλό, βγαίνει από την καθημερινότητα και το κυνηγητό τον υποχρεώσεων, τότε χαλαρώνει και κατεβάζει νέες ιδέες. Το δικό μου τουλάχιστον έτσι λειτουργεί.

Τρεισήμιση το βράδυ πήγε, ησύχασε από ώρα και η παρέα με την κιθάρα, σκότωσα κι ένα κουνούπι μόλις τώρα. Καληνύχτα.

Αδάμ και Εύα

Αμαρτίες γονέων, παιδεύουσι τέκνα. Και οι γονείς όμως, είναι τέκνα που παιδεύονται από τους δικούς τους γονείς. Πούστη Αδάμ και πουτάνα Εύα, εσείς φταίτε για όλα, από εσάς ξεκίνησε το κακό, εσείς δεν είχατε γονείς για να τα φορτώσετε όλα πάνω τους!!!

Evangelos Zervop Εβραικές φαιδρόρητες, ποιον Αδαμ ποιά Ευα καπου μέσα μας είναι το πρόβλημα...

• Antonis Mangos Βαγγέλη, οι Εβραϊκές φαιδρότητες δεν είναι και τόσο φαιδρότητες... Είναι παραμύθια που μας διηγούνται κάποιες διδακτικές ιστορίες. Άλλωστε δεν είναι καν εβραϊκά τα παραμύθια αυτά, είναι Αιγυπτιακά, και ποιός ξέρει κι αυτοί από που τα πήρανε, δεδομένου ότι είναι κοινά σε όλο τον αρχαίο κόσμο. Τότε που οι "Θεοί" ήταν στην Γη, πειραματίστηκαν κατ επανάληψιν, και εκτός των άλλων, έφτιαξαν κι εμάς.

  
  
• 

  Antonis Mangos Μοιάζουμε με τα μυρμήγκια που κουβαλάνε καθημερινά την τροφή τους στην φωλιά τους, προκειμένου να επιβιώσει το είδος τους. Όπως προχωράμε, τα πατάμε. Κάποια αιτία ύπαρξης θα αντιλαμβάνονται κι αυτά, προφανώς την δουλειά τους. Αλλιώς δεν θα έκαναν ότι κάνουν. Ο σκύλος μου υπάρχει, για να είναι μαζί μου και να με συντροφεύει σε ότι κάνω. Το μυαλό του απασχολείται καθημερινά για να με ακολουθεί, να με παρακολουθεί, να συμβιώνει καλά μαζί μου. Εάν κάπως καταφέρναμε να του πούμε κάποιες επιπλέον πληροφορίες, κάποιο εύπεπτο παραμύθι θα του λέγαμε. Και φυσικά θα μας είχε για θεούς. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρξαμε (αν για κάποιο λόγο εξαφανιζόμασταν από προσώπου γης) ή ότι το παραμύθι δεν είχε στοιχεία αλήθειας...

  
  
• 

  Antonis Mangos Ο Μωυσής που ουσιαστικά ίδρυσε την Εβραϊκή θρησκεία, ήταν Αιγυπτιοτραφής, σπουδαγμένος σε υψηλό επίπεδο, γνώστης της Αιγυπτιακής θρησκείας και των μυστικών της (τα ζογκλερικά και η κόντρα με τους μάγους του Φαραώ δεν ήταν τυχαία), κι έχτισε το εβραϊκό παραμύθι για να δημιουργήσει το δικό του έθνος, φτιάχνοντας μια δικιά του θρησκεία. Με ποιά γνώση? Φυσικά με την Αιγυπτιακή του μόρφωση. Πολύ πριν την ιστορία που γνωρίζουμε, υπήρξαν πολιτισμοί και τεχνολογία που αγνοούμε... Κάποιοι έπαιζαν με το dna των ζώων και των φυτών, και δημιούργησαν τρόφιμα και όντα που δεν υπήρχαν και εξακολουθούν να μην υπάρχουν από μόνα τους. Ένα απλό παράδειγμα, το λεμόνι, το πορτοκάλι, το μανταρίνι, η ελιά, κλπ. Εκπαίδευσε η θεά Δήμητρα τους ανθρώπους να τα μπολιάζουν και να τα καλλιεργούν. Ωραία, αλλά στην φύση που υπήρχε το λεμόνι, το μανταρίνι κλπ που χρησιμοποιήθηκαν για να μπολιαστούν τα άγρια δένδρα? Πως κάποιος λύκος που ενώ οι υπόλοιποι λύκοι παραμένουν λύκοι τόσες χιλιάδες χρόνια, αυτός εξελίχτηκε σε σκύλο? Έχουμε μαύρα μεσάνυχτα για το τι συνέβη πριν την γνωστή σε εμάς ιστορία, μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε πάνω στο μόνο που έχουμε: Τα παραμύθια.

  
  
• 

  Antonis Mangos Ενώ η γραφή "ανακαλύφτηκε" μετά τα ομηρικά έπη, η γλώσσα του ομήρου είναι χιλιάδες φορές πιο πλούσια από την σημερινή, πιο επιστημονική, πιο μαθηματική, πιο λογική. Δεν μπορεί ένας προφορικός λόγος να έχει τέτοιο πλούτο. Προφανώς χάθηκαν από την γνώση μας τα γεγονότα και η ιστορία που προηγήθηκε από όσα γνωρίζουμε. Γι αυτό μην προσπαθείς να δικαιολογήσεις την πουτάνα την Εύα και το μαλάκα τον Αδάμ, αυτοί φταίνε για όλα!!!

  
  
• 

  Antonis Mangos Όταν λοιπόν ο Θεός έβλεπε τον Αδάμ να βαριέται, του πρότεινε να του φτιάξει την Εύα, όμορφη, ψηλή, εργατική, θα έκανε παιδιά όμορφα, θα τα φρόντιζε όλα μόνη της, θα του έκανε πρωί μεσημέρι βράδυ σεξ, θα του μαγείρευε όμορφα φαγητά, θα έβλεπε μαζί του μπάλα και δεν θα γκρίνιαζε ποτέ. Τον ρώτησε λοιπόν ο Αδάμ: Και τι θα στοιχίσει? Κι ο Θεός απάντησε: Ένα χέρι κι ένα πόδι. Και τότε ο Αδάμ ρώτησε: Με ένα πλευρό τι παίρνω?

  
  
  
  

  Antonis Mangos Η ανάσταση των νεκρών, δεν ήταν εβραϊκή ανακάλυψη. Σε ανάσταση νεκρών προσδοκούσαν οι Φαραώ πολύ πιο πριν. Και πως προετοιμάστηκαν γι αυτήν? Με το να θάβονται σε εμφανή σημεία (πυραμίδες), μαζί με τα χρυσαφικά τους, τα ζώα τους και τους δούλους τους. Και να μην αφήνουν το σώμα τους να λιώσει, αλλά γινόντουσαν μούμιες. Κάποια άγνωστη (?) σε εμάς τεχνολογία, θα τους ξαναζωντάνευε κάποια μέρα. Άραγε μέσω του dna? Γιατί άργησαν τόσο πολύ οι Θεοί? Ποιός ξέρει!!! Άλλωστε για να καταλάβουμε όλοι τι χάθηκε, από την γνωστή σε εμάς ιστορία ξέρουμε πως οι Αιγύπτιοι που κατασκεύασαν τις πυραμίδες με άγνωστο σε εμάς τρόπο ακόμα και σήμερα, κάλεσαν τον Θαλή τον Μιλήσιο να μετρήσει το εμβαδόν τους!!!

Συζήτηση για σκύλους...

Φωτεινη Πριονα Να κανω μια ερωτηση χαζη ισως,χωρις να παρω θεση στο θεμα.Μια βολτα με τον σκυλο,σε ενα περιβαλλον που το ζωακι θα ειναι συνεχως δεμενο αναγκαστηκα,με πολυ κοσμο που δεν ξερει,με φωνες κ.λπ κ.λπ,ευννοει το ζωο σε κατι?Δεν εχω την νοοτροπια το σκυλι μερος την οικογενειας και αναγνωριζω οτι ειμαι λαθος,αλλα σε μια τετοια εκδηλωση (ο σκύλος στην παρέλαση) ακομα και αν ειχα αυτη την νοοτροπια νομιζω οτι δεν θα επερνα τον σκυλο μαζι μου...σχετικο ,οταν ημουν μικρη ειχα ενα προβατο που ηταν σαν σκυλι στην κυριολεξια,ηταν παντα ελευθερο,ετρωγε απο το χερι μου,το φωναζα οταν γυρνουσα απο το σχολειο και ετρεχε κατα πανω μου,πηγαιναμε βολτες κ.λπ...το προβατο,σκυλι,γατα,φιδι,....εχουν βαση νομου τα ιδια δικαιωματα? 27 Μαρτίου στις 9:23 π.μ. · Μου αρέσει!  

Antonis Mangos ο σκύλος είναι ζώο αγέλης. Εδώ και χιλιάδες χρόνια, το φυσικό περιβάλλον του σκύλου, είναι κοντά στον άνθρωπο. Σύντροφος στο κυνήγι, φύλακας του σπιτιού και του κοπαδιού, συμπολεμιστής στην μάχη, πιστός φίλος. Η αγέλη του σκύλου είναι η οικογένεια του ανθρώπου με τον οποίον ζει, και σκοπός της ζωής του (από την φύση του) είναι η επιβίωση και η ασφάλεια της αγέλης του. Στο αστικό περιβάλλον, ο σκύλος εξακολουθεί να είναι στο φυσικό του περιβάλλον (κοντά στον άνθρωπο), και μοναδική του ανάγκη είναι να ακολουθεί και να συντροφεύει την αγέλη του, σε όποιες εκδηλώσεις συμμετέχει. Αυτό που δεν είναι φυσικό για έναν σκύλο, είναι να μένει κλειδωμένος μέσα σε ένα σπίτι μόνος του, ή να ζει σε μια ταράτσα ή ένα μπαλκόνι. Ο σκύλος που έχει εκπαιδευτεί να φυλάει έναν χώρο, είναι ένας ευτυχισμένος σκύλος, γιατί έχει καταλάβει ότι αυτό χρειάζεται η αγέλη του, κι εργάζεται γι αυτό τον σκοπό. Ο σκύλος λοιπόν δεν έχει σχέση με την γάτα (που είναι ένα ζώο που ζει συνήθως κατά μόνας και συνυπάρχει με το ίδιο του το είδος μόνο για αναπαραγωγικούς λόγους) ούτε φυσικά με το φίδι και το πρόβατο. Αν και το πρόβατο και του γουρούνι είναι επίσης μια χαρά ζωάκια, αλλά η λειτουργία της αγέλης είναι διαφορετική. Οι σκύλοι σαν μακρινό συγγενή έχουν τον λύκο, κι από τον λύκο μπορούμε να κατανοήσουμε πολλά από τον τρόπο που λειτουργεί η αγέλη του σκύλου-ανθρώπου από την σκοπιά του σκύλου. Ο ελεύθερος σκύλος σε αστικό περιβάλλον, είναι ένας σκύλος που κινδυνεύει από τα σκουπίδια που θα φάει, που κινδυνεύει από τα αυτοκίνητα, και που όταν καταφέρει να γίνει αγέλη με άλλα σκυλιά, ακολουθούν οι φόλες κάποιων ανθρώπων που ενοχλούνται από την παρουσία και την ύπαρξη τους. Όσο εκπαιδευμένος και να είναι ο σκύλος σου, κάτι μπορεί να τον αποσπάσει και να βρεθεί στον δρόμο. Τον σκύλο τον ελευθερώνεις από το λουρί μόνο όταν είναι βέβαιος ότι ο κίνδυνος είναι μακριά. Το λουρί δεν ενοχλεί τον σκύλο, διότι μέσω του λουριού ενώνεται και έχει επαφή με εσένα, τον αρχηγό της αγέλης του. (επειδή καταλαβαίνω πως ρώτησες από ενδιαφέρον, προσπάθησα να σου εξηγήσω το πλαίσιο που λειτουργεί το μυαλό του σκύλου...) 27 Μαρτίου στις 9:37 π.μ. · Μου αρέσει!

Antonis Mangos Γιατί ο σκύλος πρέπει να πάει σε μια παρέλαση? Κατ αρχάς γιατί είναι ευτυχισμένος μαζί σου, και δυστυχισμένος εάν τον αφήσεις σπίτι. Κατά δεύτερον, όταν τον έχεις κοινωνικοποιήσει τον σκύλο σου, πρέπει να τον έχεις κάνει να συνηθίσει την ύπαρξη φασαρίας, κόσμου, κλπ και να αισθάνεται ασφαλής, αφού εσύ είσαι αυτός που αποφασίζει που θα πάτε και που είσαστε ασφαλείς. Έτσι ο σκύλος που είναι σε σωστό ιδιοκτήτη, είναι χαλαρός και με αυτοπεποίθηση, ότι κι αν συμβαίνει. Αντιθέτως, όταν τον αφήνεις σπίτι, έχει άγχος αποχωρισμού με την αγέλη του, αισθάνεται ανασφαλής και περιμένει ανυπόμονα να γυρίσεις είτε λείπεις 2 λεπτά, είτε 2 μέρες!!! Το ίδιο χάλια αισθάνεται...

27 Μαρτίου στις 9:41 π.μ. · Μου αρέσει!

Antonis Mangos Ο σκύλος είναι ζώο συντροφιάς σύμφωνα με τον νόμο, το πρόβατο όχι. Ο σκύλος θρέφεται (ιστορικά) με τα σκουπίδια μας, το πρόβατο όχι. Ο σκύλος σε φυλάει, σε βοηθάει στις δουλειές σου, το πρόβατο όχι. Όχι ότι το πρόβατο δεν έχει αισθήματα ή δεν είναι καλό ζωάκι, αλλά δεν είναι το ίδιο με τον σκύλο. Το ίδιο με τον σκύλο ή και ανώτερο (απότι λένε) είναι το άλογο. Σε νοημοσύνη και συντροφικότητα. 27 Μαρτίου στις 9:50 π.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει!

Antonis Mangos Η αγέλη για το πρόβατο, είναι παρόμοια με το κοπάδι των ψαριών: Μαζευόμαστε πολλά για να φαγωθεί ο άλλος από τον λύκο (ή το μεγαλύτερο ψάρι) και να γλυτώσω ενδεχομένως εγώ, που εάν κυκλοφορούσα μόνος, θα είχα φαγωθεί άμεσα. Δεν φυλάει τον χώρο από εισβολείς όπως ο σκύλος, δεν προστατεύει την αγέλη του, η αγέλη είναι μέσο κι όχι σκοπός, όπως στους σκύλους και τους λύκους. Και γάτες θα βρεις μαζεμένες, γιατί έχουν μάθει να συμβιώνουν και να ανέχονται η μια την άλλη, αφού το φαγητό φτάνει για όλες. 27 Μαρτίου στις 9:49 π.μ. · Μου αρέσει!

Antonis Mangos Όταν το σκυλί είναι κουτάβι, φοβάται οτιδήποτε άγνωστο. Έτσι, ένα από αυτά που πρέπει να κάνει ο ιδιοκτήτης του, είναι να το βάλει σε κόσμο και φασαρία (εγώ εκμεταλλεύομαι την λαϊκή, το γήπεδο, κλπ) για να μάθει πως τελικά όλος αυτός ο χαμός δεν είναι κάτι επικίνδυνο, και χαλαρώνει και ανέχεται τον κόσμο, τα παιδιά, τον θόρυβο. Εάν δεν το κάνεις αυτό, τότε μεγαλώνοντας, θα δαγκώσει ότι το φοβίζει... Για να το διώξει, για να το αποφύγει. Την καθαρά δευτέρα τον πήγα το σκύλο στον λόφο με τους χαρταετούς, και συμπεριφερόταν σαν να είμαστε μόνοι μας!!! Αυτό το θεωρώ επιτυχία στην κοινωνικοποίηση του σκύλου μου. 27 Μαρτίου στις 9:53 π.μ. · Μου αρέσει!

Antonis Mangos (κάποτε θα γράψω κι ένα βιβλίο για τους σκύλους κι εμένα... Η σχέση μου ξεκίνησε από το να τα φοβάμαι και να μην θέλω ούτε να τα βλέπω τα σκυλιά!!!) 27 Μαρτίου στις 9:55 π.μ. · Μου αρέσει! · 1

Φωτεινη Πριονα Δεν εχω αναπτυξει ποτε τετοια σχεση με σκυλο,εαν και ειχαμε σκυλια στο παρελθον...ισως θα ηταν καλυτερα να δεθω με σκυλι ,μια και τελικα το προβατακι μου το εσφαξε η κυρα Ειρηνη(μητερα μου) μια μερα που ελειπα...τεσπα.Παντως εξακολουθω καπως να το βλεπω σαν να εχεις μαζι σου ενα μικρο παιδι,το παιδακι δεν διασκεδαζει με τα παντα και για να περασει καλα πρεπει το περιβαλλον να εχει και αλλα παιδακια να παιξει.Ειναι σα να εχεις παιδι σε εκκλησια ενα πραγμα,ετσι το βλεπω,σαν παιδι δεν πρεπει να κανεις φασαρια γιατι βρισκεσαι σε ναο, δεν μπορεις να κανεις τα πραγματα που θα σε διασκεδαζαν,το γεγονος οτι θα φερθεις "αφυσικα" και στο τελος θα παρεις μια επιβραβευση ,ειτε λεκτικη ,ειτε....δεν σημαινει οτι περασε καλα.. .Επιπλεον και σκυλι να επερνα τωρα,δεν θα ηθελα να του περασω την εικονα οτι ολοι ειναι καλοι και ολοι ειμαστε μια παρεα....αλλα οπως ηδη ειπα δεν εχω ασχοληθει ετσι οπως πρεπει,οποτε ειναι πολυ πιθανο να ειμαι λαθος. 27 Μαρτίου στις 10:41 π.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει!

Antonis Mangos Κατ αρχάς, δεν πρέπει να ανθρωποποιούμε τα ζώα. Πρέπει να σεβόμαστε και να ικανοποιούμε τις ανάγκες τους, να ζούμε αρμονικά μαζί τους, να μην βλέπουμε τα ζώα σαν ανθρωπάκια. Με την σχέση μας με τους σκύλους, ευχαριστιόμαστε πολύ γιατί κερδίζουμε την συνεχή επαφή με την φύση και το ζωικό βασίλειο, κάτι που στην πόλη δεν είναι εύκολο αλλιώς. Είναι λάθος η σύγκριση παιδιού σκυλιού, βέβαια έχουν πολλές ομοιότητες στο θέμα της πειθαρχίας (για το καλό τους) και της εκμάθησης πραγμάτων, πριν το παιδί μάθει να μιλάει και μετατραπεί σε ανθρωπάκι. Η βασική ανάγκη ενός σκύλου, είναι μια: Να είναι μαζί μας, να είναι με την αγέλη του. Για να καταλάβεις την διαφορά από τα παιδιά, στην σκυλίσια παιδική χαρά (το πάρκο με τα άλλα σκυλιά), για τον σκύλο μας είναι πιο σημαντικό να παίζουμε εμείς μαζί του με ένα μπαλάκι ας πούμε και να έρχεται συγχρόνως σε επαφή με τα άλλα σκυλιά, παρά να μην ασχολείσαι εσύ μαζί του και να παίζει μόνο του, όπως θα έκανε ένα παιδί. Θα μυριστεί με τα άλλα σκυλιά, θα ιεραρχηθεί μαζί τους, θα ανταγωνιστεί, αλλά τελικά αυτό που σημαίνει πολλά για τον σκύλο, είναι η δικιά σας σχέση μέσα σε αυτό το περιβάλλον. Ο σκύλος όσο και να μεγαλώσει, αυτό θα θέλει, αντιθέτως το μικρό παιδί όσο μεγαλώνει, τόσο θα απορρίπτει ότι του λες και θα χτίζει την δικιά του προσωπικότητα απαιτώντας ανεξαρτησία και χειραφέτηση. Ο σκύλος δεν χειραφετείται ποτέ. Στην αγέλη, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα γίνει αρχηγός της αγέλης, ποτέ δεν θα ξεκόψει από αυτήν εκτός περιπτώσεων ανωτέρας βίας (πχ το άλφα male διώχνει από την αγέλη τους ανταγωνιστές του για την αρχηγία). 27 Μαρτίου στις 1:00 μ.μ. · Μου αρέσει!

Antonis Mangos Τα πιο επικίνδυνα σκυλιά, είναι αυτά που οι ιδιοκτήτες τους δεν τα έχουν κοινωνικοποιήσει (οπότε γίνονται φοβικά και ενδεχομένως από άμυνα θα επιτεθούν), είτε αυτά τους φέρονται σαν σε ανθρωπάκια, με αποτέλεσμα το σκυλί να γίνεται ανεξέλεγκτο αφού νομίζει ότι του παραχώρησες την αρχηγία της αγέλης. Εάν ας πούμε βαριέται ένα σκυλί, γιατί αυτό ζητάει η αγέλη και ο αρχηγός της, τότε είναι ευτυχισμένο να βαριέται και να ικανοποιεί τις επιλογές του αρχηγού. Τόσο απλά. Αρκεί να του δίνεις άλλες στιγμές, τρόπους εκτόνωσης της ενέργειας του, αλλιώς θα εκτονωθεί μέσα στο σπίτι κάποια στιγμή, το πιο πιθανόν κάνοντας καταστροφές σε έπιπλα, χαλιά, κλπ. 27 Μαρτίου στις 1:07 μ.μ. · Μου αρέσει! · 1

Antonis Mangos Ως προς το ότι όλοι είναι καλοί, έτσι πρέπει να είναι!!! Αλλιώς ο σκύλος γίνεται επικίνδυνος. Όσο εσύ είσαι παρών και κρίνεις που πάτε, με ποιόν μιλάτε, ποιούς ανέχεστε, κλπ, ο σκύλος οφείλει να σέβεται τις επιλογές και την κρίση σου. Όμως την στιγμή που ένας κλέφτης, ένας που έχει ένοχα συναισθήματα που σε πλησιάζει, κακή διάθεση ή αδικαιολόγητο φόβο (που στα μάτια του σκύλου ισοδυναμεί με ενοχή), τότε ο σκύλος θα το καταλάβει από χιλιόμετρα μακριά. Όταν αυτό συμβεί στο σπίτι, που είναι και ο χώρος σας, ο σκύλος 1000% θα αντιδράσει. Εάν είναι και στην φύση του να είναι φύλακας (ανάλογα την ράτσα), τότε είναι καλύτερα να εκπαιδευτεί, ώστε να είναι προβλέψιμες και ελέγξιμες οι αντιδράσεις του. Ένα κυνηγόσκυλο δεν θα αντιδράσει το ίδιο με ένα σκύλο φύλακα.

27 Μαρτίου στις 1:16 μ.μ. · Μου αρέσει!

Antonis Mangos ο ξάδελφος μου ασχολείται πολύ με τα ζώα, τα αγαπάει πολύ, τα φροντίζει με τον καλύτερο τρόπο, και στο τέλος τους προσφέρει έναν ήσυχο και γρήγορο θάνατο για να τα φάει!!! Πρέπει να μπορείς να το κάνεις αυτό. Σε κάποιο χωριό τα πρόβατα τα αποκαλούν πράγματα, για να μην δένονται με αυτά και να μπορούν να τα σφάζουν. Η μητέρα σου έκανε αυτό που έπρεπε. Εάν δεν εκθρέφαμε προβατάκια για να τα φάμε, τότε απλώς δεν θα υπήρχαν, όπως τουλάχιστον τα ξέρουμε σήμερα. Στην Αυστραλία τα κατσίκια θεωρούνται επιδημία, γιατί πολλαπλασιάζονται χωρίς εχθρούς και κατατρώνε τα πάντα, δημιουργώντας πρόβλημα στην χλωρίδα που θρέφει τα άγρια ζώα που ζούσαν εκεί για χιλιάδες χρόνια (κανγκουρώ, γουάλαμπις, κλπ) 27 Μαρτίου στις 1:24 μ.μ. · Μου αρέσει!

Antonis Mangos Μπορώ να ασχολούμαι ατελείωτες ώρες με τα ζώα, και ειδικότερα με τα σκυλιά, είναι πολύ ωραία απασχόληση. Κάποτε κορόιδευα αυτούς που τρέχουν αξημέρωτα ή βραδιάτικα με τα σκυλιά τους, με βροχές και χιόνια. Όμως έχω ευχαριστηθεί τόσο πολύ την σχέση μου με τα σκυλιά και με την φύση, που... όταν φτιάχνει ο καιρός και ξεχύνεται ο κόσμος παντού, σπάζομαι γιατί λιγοστεύει ο χώρος που μπορώ να παίζω με τον σκύλο μου!!! 27 Μαρτίου στις 1:27 μ.μ. · Μου αρέσει!

Antonis Mangos Αυτήν την περίοδο έχω 2 σκύλους και μια γάτα στο σπίτι, μια γάτα στο γραφείο, και φροντίζω και αρκετές άλλες γάτες της γειτονιάς στο σπίτι και στο γραφείο. Φροντίζω και περιστεράκια και δεκαοχτούρες, και έχω και 2 παπαγαλάκια στο σπίτι, και 2 ενυδρεία. Μόνο με τα ερπετά δεν τα πάω ιδιαίτερα καλά. 27 Μαρτίου στις 1:29 μ.μ. · Μου αρέσει!

Φωτεινη Πριονα Το συγκεκριμενο ηταν ιδιαιτερο και με ειχε ενοχλησει οτι το προσεγγισε οπως το προσεγγιζα εγω,ειχα σταρι ή πιτουρο στο χερι και το φωναζα,ερχοταν οπου και αν ηταν...η κυρα Ειρηνη εκανε το ιδιο αλλα ειχε και τον ανθρωπο που θα το εσφαζε διπλα,οχι οτι θα την γλιτωνε,αλλα με ενοχλησε που του το ειχα μαθει εγω.Δεν τρωω αρνι και κατσικι δεν θυμαμαι εαν ετρωγα και σταματησα τοτε, ή παντα το εβλεπα σαν προδοσια.Αστειο ισως αλλα τοτε ετσι το ειδα και τωρα μου εχει μεινει.Ισως βολευε να ειχα ασχοληθει με σκυλο ή κατι αλλο,αλλα γενικα στα χωρια ειδικα τοτε (τωρα οχι τοσο,τουλαχιστον στο δικο μου χωριο),οι ανθρωποι ηταν πιο πρακτικοι.Τα παπαγαλακια δεν θα καταλαβαιναν πολλοι γιατι τα εχει καποιος ενω δεν προσφερουν,ειναι αλλη νοοτροπια γενικα νομιζω με τους ανθρωπους που ζουν στην πολη.

27 Μαρτίου στις 1:40 μ.μ. · Μου αρέσει!

Φωτεινη Πριονα Ευχαριστω για το χρονο που αφιερωσες να μου εξηγησεις,ηταν πολυ χρησιμα οσα μου ειπες. 27 Μαρτίου στις 1:42 μ.μ. · Δεν μου αρέσει · 1

Antonis Mangos Τα ψαράκια προσφέρουν ηρεμία όταν τα παρατηρείς. Τα παπαγαλάκια είναι τα αγαπημένα μου ζώα. Τα λατρεύω. Είναι μόνιμα ερωτευμένα μεταξύ τους, τρυφερά, είναι απίστευτο να τα παρατηρείς. 27 Μαρτίου στις 1:45 μ.μ. · Μου αρέσει!

Φωτεινη Πριονα Εγω το καταλαβαινω ,αλλα κατα κανονα καποιος που ζει σε επαρχια δεν το καταλαβαινει.Εχει να κανει περα απο το τι ευαισθησιες εχεις ή δεν εχεις και με το τι σου λειπει.Εδω μια βολτα να κανεις,βλεπεις πουλια ,πεταλουδες....περναω απο ενα σπιτι στις πεζοποριες μου που εχει αλογο,ειναι αλλιως εδω,ευτυχως δηλαδη και μακαρι να μην αλλαξει ποτε.Οσο δεν το εκτιμουσα μικρη,τοσο το εκτιμω τωρα. 27 Μαρτίου στις 1:53 μ.μ. · Μου αρέσει!

Antonis Mangos Εδώ στην πόλη, εάν δεν χτίσεις έναν μικρόκοσμο από ζωάκια, χάνεις την επαφή σου με την φύση. Για τον ίδιο λόγο μου αρέσει και η ιστιοπλοΐα, ξεφεύγεις από την πόλη κι έρχεσαι σε επαφή με την θάλασσα, την πικροθάλασσα, που είναι τόσο όμορφη, γλυκιά και σκληρή συγχρόνως... 27 Μαρτίου στις 1:59 μ.μ. · Μου αρέσει! · 1

Geo Glx Επίσης thanks και μας θύμισες τον ρόλο της αγέλης!! 4 ώρες πριν από κινητό · Μου αρέσει!

Φωτεινη Πριονα Εχω αποστασιοποιηθει λιγο απο το "σπορ",εχω χρονια να παρω ζωο και να ασχοληθω,παλιοτερα σαν παιδι τα παρατηρουσα με τις ωρες...ηξερα τις αντιδρασεις τους κ.λπ. Αλλα μπορω να πω οτι μου το θυμησες παλι .Θα παρω σκυλο καποια στιγμη,ισως οχι αμεσα γιατι εχει ευθυνη που δεν θελω και δεν μπορω να αναλαβω αυτη την στιγμη ,αλλα στο μελλον θα το κανω και πιστευω οτι θα μου αρεσει.Δεν ξερω εαν ηταν ενδιαφερουσα συζητηση ,αλλα σιγουρα καποιος που ενδιαφερεται ,μπορει να αντλησει 2,3 ·  βασικα πραγματα απο τα κειμενα σου,οσο για εμενα και παλι ευχαριστω και για τις πληροφοριες αλλα και γιατι μου υπενθυμισες κατι που ειχα "χασει" στην πορεια προς την ενηλικιωση μου.

5 ώρες πριν · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει!

·  

Antonis Mangos κι εγώ γι αυτό το ανέβασα στο blogspot. Εκεί το βρίσκουν το κείμενο οι μηχανές αναζήτησης, και όλο και κάποιος μπορεί να ωφεληθεί διαβάζοντας την. Όχι ότι κατέχω τα μυστικά της γνώσης, αλλά η γνώση που έχω αποκομίσει όλα αυτά τα χρόνια είναι κρίμα να μην μπορεί να βοηθήσει κάποιον που ενδιαφέρεται να βρει και να ακούσει. Επίσης κάποια μέρα μπορεί τα παιδιά μου να αναρωτηθούν τι να έλεγε ο πατέρας μας τόσες ώρες στο ίντερνετ, οπότε με κάτι τέτοια κείμενα μπορεί να βρουν κάποια στοιχεία που θα τα βρουν ενδιαφέροντα για το ποιός είμαι (ή ήμουν) και τι πιστεύω (πίστευα) για διάφορα θέματα...

5 ώρες πριν · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει!

·  

Antonis Mangos άλλωστε τα μπλογκ τα ξεκίνησα μετά τον θάνατο της Αμαλίας που την είχα γνωρίσει προσωπικά, αλλά την έμαθα καλύτερα όταν ανακάλυψα εκ των υστέρων το μπλογκ της, το γνωστό "φακελάκι", όπου εξιστορούσε τις σχέσεις της με το Ιατρικό κόσμο, αλλά και τις υπόλοιπες σκέψεις της για την καθημερινότητα.

5 ώρες πριν · Μου αρέσει!

·  

Φωτεινη Πριονα Το ιντερνετ εχει πολλα θετικα,καταρχην ευννοει την ψυχικη υγεια,λες οτι θελεις,οτι σκεφτεσαι....ειναι μεγαλο πλεονεκτημα που παλιοτερα δεν το ειχαμε.Ενα ατομο που περναει δυσκολα νομιζω οτι η επαφη με τον κοσμο το βοηθαει...εμενα τουλαχιστον σε δυσκολη φαση που δεν ηθελα πολλα πολλα με τους πραγματικους μου φιλους,με ειχε βοηθησει.Παλια ειχα το ημερολογιο,τωρα υπαρχει το ιντερνετ..μια χαρα.Οσο για την γνωση ,εχεις δικιο και καποια στιγμη εαν το εχεις αναγκη και μπορεις να το υποστηριξεις ,να γραψεις το βιβλιο.Εγω σιγουρα στο μελλον θα δω τον σκυλο μου αλλιως,εξαιτιας της δικη σου βοηθειας .

5 ώρες πριν · Μου αρέσει!

·  

Φωτεινη Πριονα Δεν ειχα ασχοληθει ποτε με σκυλο και ειχαμε και ηταν και το πιο φυσιολογικο μαλλον και το πιο ακινδυνο(κανεις δεν θα ηθελε να το σουβλισει)...εντυπωση μου κανει τωρα που το σκεφτομαι...τεσπα.

5 ώρες πριν · Μου αρέσει!

·  

Antonis Mangos ο μέσος Ελληνικός σκύλος στην ύπαιθρο αλλά και στην πόλη, έχει dna και γονίδια τέτοια, που μέσα σε δύσκολες συνθήκες (ή τις συγκεκριμένες συνθήκες για να είμαι πιο ακριβής), επιβιώνει, συμβιώνει με τους ανθρώπους με τις συγκεκριμένες νοοτροπίες και αναπαράγεται και υπάρχει. Άρα δεν είναι παράξενο που σε δύσκολες συνθήκες υπάρχει και είναι κοινωνικός. Όσοι δεν αντέχουνε τις συγκεκριμένες συνθήκες τουφεκίστηκαν, κρεμάστηκαν, δέθηκαν σε μια ελιά μέχρι να πεθάνουν από πείνα και δίψα. Το ίδιο και ο μέσος αδέσποτος στην πόλη, που κυρίως έχει να παλέψει με το αφιλόξενο περιβάλλον και τις φόλες.

3 ώρες πριν · Μου αρέσει!

·  

Antonis Mangos Είναι σκληρό, αλλά έτσι είναι η ζωή: Επιβιώνει ο πιο προσαρμοστικός και ο πιο ικανός να επιβιώσει. Μην μετράμε τους νεκρούς σκύλους, αλλά να μετράμε ότι επιβιώνουν τελικά αρκετοί. Στην άγρια φύση, θα επιβιώνανε ακόμα λιγότεροι. Στα αγριόσκυλα της Αφρικής ή στα ντίνγκο της Αυστραλίας, 1 στα 10 φτάνει σε αναπαραγωγική ηλικία, δηλαδή 10 μηνών περίπου. Τα υπόλοιπα δεν την παλεύουν από αρρώστιες και εχθρούς.

3 ώρες πριν · Μου αρέσει!

·  

Antonis Mangos Κάποιοι φιλόζωοι ενοχλούνται από τον ρεαλισμό, αλλά έτσι είναι τα πράγματα. Όλες οι κατάρες μου σε όσους βασανίζουν, φωλιάζουν και βλάπτουν τα ζωάκια, τους αξίζει κρεμάλα. Τέτοια καθάρματα πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν, το ζητούμενο όμως είναι ότι επιβιώνουν παρόλα αυτά αρκετά ζωάκια. Αυτό για μένα είναι το ευχάριστο.

3 ώρες πριν · Μου αρέσει!

·  

Antonis Mangos Ένα λίγο πιο έξυπνο, λίγο πιο επιθετικό, λίγο πιο άγριο, λίγο πιο διεκδικητικό σκυλί, δεν επιβιώνει τελικά στην πόλη ή στο χωριό. Ένα πιο ήσυχο, πιο υποχωρητικό, πιο ανεκτικό, όχι μόνο επιβιώνει συνήθως, αλλά αναπαράγεται κιόλας, με αποτέλεσμα να βγαίν...Δείτε περισσότερα

3 ώρες πριν · Μου αρέσει!

·  

Φωτεινη Πριονα Η Καταρα σου μας συμπεριλαμβανει ολους μαλλον,γιατι ολοι εχουμε κανει κακο σε ζωο.Δεν νομιζω να μην υπαρχει ανθρωπος που να μην εχει κανει κακο.Δεν αναφερομαι μονο σε σκυλι φυσικα,γενικα μιλαω.Τωρα σε οτι εχει να κανει με τα σκυλια συγκεκριμενα,για να δεις οτι δεν υπαρχουν ευκολοι κανονες και απολυτα ηθικοι(κατι που πιστευω οτι το ξερεις φυσικα).Οταν ημουν μικρη ειχαμε κατσικια κυριως και επειδη ηταν αρκετα και την ανοιξη ειχαμε την δυνατοτητα να τα παμε σε χωραφια να εχουν τροφη,καποιους μηνες τα πηγαιναμε εκτος χωριου,που ειχαμε καποια στρεμματα γης,οποτε φροντιζαμε τα φυτα,φροντιζαμε και τα ζωα παραλληλα,αν και στην φυση υπηρχε αφθονη τροφη.Υπηρχε θεμα τοτε για οσους ειχαν ζωα γιατι μια αγελη σκυλων τα σκοτωναν και τα κατσικια που ηταν δεμενα ηταν πιο ευκολος στοχος.Θυμαμαι λοιπον τον πατερα μου ,καποιες φορες οταν βρισκαμε σκοτωμενο ζωο,να παει τα βραδια για να βλεπει τι γινεται και ενδεχομενως να ειχε σκοτωσει καποια.Το σκυλι που ειναι αδεσποτο και κανει ζημια,αντιμετωπιζεται απο τον ανθρωπο σαν την μυγα που σε ενοχλει το καλοκαιρι και δεν ξερεις πως να την αποφυγεις.Την μυγα αν εισαι πραγματικα φιλοζωος μπορεις να την υποστεις,σε αυτη την κατασταση που περιεγραψα πρεπει να επιλεξεις,αρα ποτε εισαι φιλοζωος?οταν προστατευεις το κατσικι ή οταν προστατευεις το σκυλι?

2 ώρες πριν · Μου αρέσει!

·  

Φωτεινη Πριονα Η σχεση ανθρωπου -ζωου ειναι σχεση εκμεταλλευσης και συμφεροντος μην το ψαχνεις και η σχεση ζωου ζωου επισης οπως ανθρωπου-ανθρωπου.Το θεμα ειναι οτι με τις πληροφοριες που εδωσες,αυτος που εχει διαθεση να μπει σε μια τετοια "σχεση",ισως μπει απο αλλη αφετηρια,απο οτι θα εμπαινε κατω απο αλλες συνθηκες.Αυτο ειναι το σημαντικο,σε λιγες γραμμες ,εδωσες γνωσεις ετων και αυτο ειναι μια πολυ καλη βαση για οσους θελουν να δουν τα πραγματα λιγο πιο δικαια.Μονο οταν εχεις σκοπο να σεβαστεις την αλλη πλευρα,προσπαθεις να την καταλαβεις και μας θυμισες οτι υπαρχει αλλη πλευρα.Μερικοι εχουν ζωο και δεν το ξερουν ,ουτε το μαθαινουν ποτε..

πριν από μία ώρα περίπου · Μου αρέσει!

·  

Antonis Mangos Κάθε σχέση είναι σχέση εκμετάλλευσης. Εγώ τώρα, εκμεταλλεύομαι την ανάγκη σου για επικοινωνία και συζήτηση, για να ικανοποιήσω την δικιά μου ανάγκη για επικοινωνία και συζήτηση. Θεωρώ πολύ δίκαιη την σχέση μας.

Πριν από 8 λεπτά · Μου αρέσει!

·  

Antonis Mangos Όλοι έχουμε βλάψει ζωάκια. Εχθές σκότωσα ένα φτερωτό μυρμήγκι που με περιτριγύριζε, και στο καπάκι του ζήτησα συγνώμη γι αυτό που έκανα... Ο γιός μου αναρωτήθηκε σε ποιόν ζητούσα συγνώμη, και η γυναίκα μου του είπε: Άστα, στο μυρμήγκι απολογήθηκε ο μπαμπάς σου!!! Πρέπει να με περάσανε για τρελό!!!

Πριν από 3 λεπτά · Μου αρέσει

Antonis Mangos δεν θα έπρεπε να κυκλοφορούν αδέσποτα και σε αγέλες τα σκυλιά που επιτέθηκαν στα κατσίκια. Δεν έπρεπε επίσης να θρέφονται με εντόσθια κλπ που τους τα πετάνε (ή τα παρατάνε) όταν σφάζουν τα κατσίκια και τα πρόβατα, για να μην μαθαίνουν ότι αυτά αποτελούν μέρος της διατροφής τους. Δεν θα έπρεπε να είναι νηστικά έτσι κι αλλιώς, για να ψάχνουν τα ίδια για τροφή. Πολλά δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν...

πριν από λίγα δευτερόλεπτα · Μου αρέσει!

·  Φωτεινη Πριονα Η εκμεταλλευση δεν ειναι εξ ορισμου κατι δικαιο,οποτε την ανταλλαγη αποψεων δεν θα την χαρακτηριζα καν ετσι.Οταν υπαρχει ισοτητα υπαρχει επιλογη,οταν δεν υπαρχει ισοτητα,υπαρχει εκμεταλλευση απο την στιγμη που ο ισχυρος θελει να εκμεταλλευτει την οποια αδυναμια εντοπιζει στον αλλο...Σε ολα τα αλλα συμφωνω...μαζευα σαλιγγαρια οταν τα εβρισκα σε χορτα που καθαριζα κ.λπ και ελεγα σε οποιον με εβλεπε και με κοιτουσε με απορια οτι"κανεις δεν εχει δικαιωμα να καταστρεφει κατι που δεν μπορει να φτιαξει"...δεν θυμαμαι που το ειχα διαβασει αλλα μου αρεσε.Φυσικα οταν ειδα σαλιγγαρια να τρωνε τα κουκια και τον αρακα μου ,τους πηρε ο διαολος τον πατερα,εβαλα φαρμακο εννοειται και εγινα φυσιολογικη για λιγο μεχρι να βρω αλλα σαλιγγαρια που δεν θα λιγουρευονται την παραγωγη μου για να τα σωσω.Εχει πλακα αν αναλογιστω ποσο γελοια ειμαι και ποσο αντιφατικα σκεφτομαι και λειτουργω ωρες ωρες,αλλα προτιμω το αντιφατικο σε αυτη την περιπτωση παρα το απολυτο.Ενας απολυτος ανθρωπος θα κατεστρεφε ακομα και οτι δεν τον ενοχλουσε κατι ,δεν θα υπηρχαν προϋποθεσεις και θα ειχε συνεπεια απεναντι στις αρχες του.....δεν θα μου αρεσε να ειμαι ετσι,προτιμω πυροβολημενη.

Δευτέρα στις 5:56 μ.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει!

· 

Antonis Mangos εγώ πιστεύω πως πρέπει να σεβόμαστε το περιβάλλον και την ζωή γενικότερα. Δεν πρέπει να βλάπτουμε κανένα έμβιο ον, δεν πρέπει να βλάπτουμε τον πλανήτη μας, το σπίτι μας. Αυτό είναι αδύνατον, αλλά μπορούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατόν. Κι εγώ σώζω σαλιγκαράκια. Τα ποντίκια που είχα στο σπίτι τα ξεπάστρεψα, κι ένοιωθα άσχημα γι αυτό. Άλλο να σκοτώνεις για πλάκα, άλλο να πρέπει να τραφείς ή να σώσεις το σπίτι και την τροφή σου. Έχω τσακωθεί πολλές φορές με ανθρώπους που κόβουνε λουλούδια για χάρη γούστου. Τι τους φταίει το λουλουδάκι?

Χθες στις 7:59 π.μ. · Μου αρέσει!

· 

Φωτεινη Πριονα Παλι κεντησα με την ορθογραφια μου εεε? το σκεφτομουν χθες,γενικα σκεφτομαι τα λαθη μου κατοπην εορτης. τεσπα...Ειναι δυσκολο να κρατησεις ισορροπιες,αλλα ειναι πολυ θετικο καποιος να εχει διαθεση να τις κρατησει...τοτε προβληματιστηκα ειλικρινα,αλλα ηταν μια κατασταση που εκοβες ενα λαχανο και μια ωρα το καθαριζες απο τα σαλιγκαρια...εβρισκες 10 γενιες σαλιγκαριων να τρωνε ενα λαχανο..,τραγικο....για τα λαχανα το ανεχτηκα αλλα τα κουκια και ο αρακας ηταν η σταγονα που ξεχειλισε το ποτηρι χαχαχα.Παντως με τιμωρησε ο θεος,στα κουκια μου εστειλε λυκο(παρασιτο ειναι) και να δω τι θα μαζεψω......και αμαρτωλη και νηστικη...μεγαλη ηττα.χχαχαχ

22 ώρες πριν · Μου αρέσει!

Antonis Mangos Πιστεύω πως σαν κάθε ζώο αγέλης (εάν σας σοκάρει το "ζώο" γράψτε έμβιο ον), είναι απόλυτα φυσιολογικό και θεμιτό, να προστατεύεις τον ζωτικό σου χώρο από εισβολείς που θα επιβουλευτούν την υγεία σου, την επιβίωση του, την τροφή σου. Ο λύκος ας πούμε, οριοθετεί μια περιοχή σαν δική του, κι όταν κάποιος παρείσακτος κυνηγός μπει σε αυτήν, τότε πολεμάει μέχρι θανάτου για να διατηρήσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα. Κουνούπια, σκνίπες, μύγες, ποντίκια αλλά και σαλιγκάρια στα κηπευτικά, είναι παρασιτικά ζώα, μεταφέρουν αρρώστιες, μας καταστρέφουν το φαγητό μας. Είναι εχθροί μας. Ο θάνατος τους, η ζωή μας. Είναι θεμιτό. Άλλο να κόβω λουλούδια για πλάκα, άλλο να σκοτώνω ή να βασανίζω ζωάκια για διασκέδαση, κι άλλο να πολεμάω να διατηρήσω τον χώρο μου καθαρό και ασφαλή. Μην παγιδευόμαστε σε ψευτοδιλήμματα.

Πριν από 17 λεπτά · Μου αρέσει!

· 

Antonis Mangos Εγώ έχω κηρύξει τον πόλεμο στο περδικάκι. Όπου το πετυχαίνω σε δικό μου χώρο, το ξεπαστρεύω. Η κόρη μου είναι αλλεργική σε αυτό. Δυστυχώς είναι παντού στην Ελλάδα, είναι το πιο πετυχημένο, ανθεκτικό, προσαρμοστικό φυτό που έχουμε παντού!!! Όσο και να το παλεύω, τόσο αυτό ξαναφυτρώνει!!! Το πολεμάω αλλά το θαυμάζω κιόλας. Είναι δύσκολος εχθρός. Και το χειρότερο, με νικάει κατά κράτος...

Πριν από 13 λεπτά · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει!

· 

Antonis Mangos είδες? Με την κουβέντα κάποιες φορές, σκέφτεσαι κάποια πράγματα που πιο πριν δεν τα είχες σκεφτεί: Γιατί στο λόφο Πανί δεν έχει περδικάκι και στην αυλή, στις γλάστρες και σε κάθε απίθανο σημείο φυτρώνει κοντά στο σπίτι μου? Ακόμα και από το πεζοδρόμιο και τα τσιμέντα το βλέπω να βγαίνει αυτό το γ*μημένο το περδικάκι!!! Προφανώς τα άλλα άγρια φυτά δεν του επιτρέπουν να αναπτυχθεί. Ενώ εδώ που το περιβάλλον είναι υποβαθμισμένο και τα χαμομήλια, οι παπαρούνες, οι ανεμώνες, τα χρυσάνθεμα κλπ δεν υπάρχουν, κοντά στα καλλωπιστικά φυτά που εμείς φυτεύουμε και δεν ενδημούν από μόνα τους, το περδικάκι κάνει πάρτι!!! Χμμμμμμμ

Πριν από 7 λεπτά · Μου αρέσει!